Adam Mickiewicz: Sonety Odeskie 16

[ZaunköniG]

Adam Mickiewicz
1798 – 1855 Polen/Litauen


Sonety Odeskie

XVI - DOBRANOC

Dobranoc! już dziś więcej nie będziem bawili,
Niech snu anioł modrymi skrzydły cię otoczy;
Dobranoc! niech odpoczną po łzach twoje oczy;
Dobranoc! niech się serce pokojem zasili.

Dobranoc! z każdej ze mną przemówionej chwili
Niech zostanie dźwięk jakiś cichy i uroczy,
Niechaj gra w twoim uchu, a gdy myśl zamroczy,
Niech się mój obraz sennym źrenicom przymili.

Dobranoc! obróć jeszcze raz na mnie oczęta,
Pozwól lica. - Dobranoc! - Chcesz na sługi klasnąć?
Daj mi pierś ucałować. - Dobranoc! zapięta.

Dobranoc! już uciekłaś i drzwi chcesz zatrzasnąć.
Dobranoc ci przez klamkę - niestety! zamknięta!
Powtarzając: dobranoc! nie dąłbym ci zasnąć.


XVI. – Gute Nacht

Ich wünsch’ dir „Gute Nacht!” Laß uns zur Ruhe kommen.
Die Nacht soll dich umhüll’n mit blauen Engels-Schwingen.
Gute Nacht, und nach den Tränen Frieden bringen,
auf daß dein Herz die neue Stärkung angenommen.

So sei mein Gruß dir sacht in deinem Traum verschwommen;
Er soll dir ruhig durch die Nächte weiterklingen.
Und will die Dunkelheit in deine Sinne dringen,
so mache mein Bild deine Träumerei’n vollkommen.

Nun „Gute Nacht!” wend nocheinmal den Blick zu mir!
Komm, laß dich nochmal küssen, - gib mir deine Wange,
deine Brust, so hab’ ich gute Nacht von dir.

Dann „Gute Nacht!” Mir wird bei deinen Worten bange.
Du gingst! Ein „Gute Nacht!” durch die verschloßne Tür.
Mein „Gute Nacht!”: Dir wär’s zum Schlaf zu oft und lange.



.